آیا تاکنون تجربه خرید عسل تقلبی را داشته‌اید؟ آیا می دانید چگونه از خرید این نوع محصولات جلوگیری کنید؟ عسل به عنوان یکی از محصولات مورد علاقه و مهم در بین صنایع غذایی، دارویی و آرایشی بهداشتی استفاده می‌شود. با افزایش تقاضا برای عسل، متاسفانه تقلب در بازار نیز رو به افزایش است. در این مقاله بهترین روش‌های تشخیص عسل طبیعی را بررسی خواهیم کرد.
عسل طبیعی یکی از محصولات غذایی با ارزش است که خواص زیادی برای سلامتی دارد. با این حال، در بازار عسل، تقلب به شکل های مختلف اتفاق می افتد. تولیدکنندگان برای افزایش سود خود، از روش هایی مانند مخلوط کردن عسل طبیعی با شیره یا شکر، تغییر نوع گل های استفاده شده در تهیه عسل و استفاده از ساختار عسل طبیعی برای تولید عسل تقلبی استفاده می کنند.
همچنین، تولیدکنندگان عسل تقلبی ممکن است از مواد شیرین کننده ارزان قیمت به جای مواد شیرین طبیعی استفاده کنند. این تقلب ها می تواند باعث کاهش کیفیت و ویژگی های مفید عسل شود و حتی ممکن است برای سلامتی مصرف کنندگان آسیب زا باشد.
در ابتدا با مفهوم عسل طبیعی آشنا بشویم: عسل طبیعی با جمع آوری شهد گل های گیاهان و در ادامه فرآوری هوشمندانه زنبور عسل در داخل کندو تولید می شود و دو ویژگی مهم دارد؛ اول آن که در داخل کندو توسط زنبورعسل تولید می شود و دوم منشا آن تنها شهد تولید شده در گل های گیاهان است.اما از کجا میتوانیم تشخیص بدهیم که عسلی طبیعی است یا خیر. راهکارهای تشخیص عسل طبیعی می‌تواند شامل روش‌های شیمیایی، فیزیکی، بیولوژیکی و نوری باشد. در زیر به برخی از این روش‌ها پرداخته می‌شود:روش‌های شیمیایی:
یکی از معروف‌ترین روش‌های شیمیایی برای تشخیص عسل طبیعی، آزمون تعیین مقدار شکر و رطوبت است. عسل طبیعی، شامل قند، گلوکز و فروکتوز است، اما اگر این عناصر با ترکیبات دیگر ترکیب شوند، می‌تواند نشانه‌ی عسل تقلبی باشد.
روش‌های فیزیکی:
یکی از مهمترین روش‌های فیزیکی، تعیین مقاومت الکتریکی عسل است. بر اساس این روش، عسل طبیعی دارای مقاومت الکتریکی کمتری است. همچنین، استفاده از امواج فراصوت نیز به عنوان یکی از روش‌های تشخیص عسل طبیعی مطرح شده است.
روش‌های بیولوژیکی:
از روش‌های بیولوژیکی برای تشخیص عسل طبیعی، می‌توان به آزمون تعیین میزان فعالیت آنزیمی و تعیین میزان اسید گلیکولیک در عسل اشاره کرد.
روش‌های نوری:
یکی از روش‌های مورد استفاده در تشخیص عسل طبیعی، روش‌های نوری هستند. در این روش‌ها، نور مادون قرمز و مرئی به کار می‌رود تا ویژگی‌های عسل مانند رنگ، شفافیت و سایر خصوصیات نوری دیگر را بررسی کند. در این روش‌ها، از دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که برای تولید نور، از یک منبع نوری و یک سنسور استفاده می‌کنند.
روش دیگری که در تشخیص عسل طبیعی به کار می‌رود، روش رفتار سطحی می‌باشد. در این روش، تغییرات در زاویه‌ی تابش، توزیع نور و سایر ویژگی‌هایی که با انعکاس نور از سطوح مربوط به عسل مرتبط هستند، مورد بررسی قرار میگیرد.
علاوه بر روش‌های نوری، روش‌های شیمیایی نیز برای تشخیص عسل طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این روش‌ها، از ترکیبات شیمیایی موجود در عسل استفاده می‌شود تا محصولات مختلفی تشخیص داده شود. برای مثال، تشخیص عسل پلوس بر اساس نسبت فروسفاتاز به آلانین انجام می‌شود.
آنالیز سنجش رنگ:
روش آنالیز سنجش رنگ، یکی از روش‌های موثر برای تشخیص عسل طبیعی است. رنگ عسل طبیعی متغیر است و معمولاً در بازه‌ی قهوه‌ای تا زرد روشن قرار دارد. با استفاده از این روش، می‌توان رنگ عسل را اندازه‌گیری کرد و با رنگ عسل طبیعی مقایسه کرد.
آنالیز سنجش چگالی:
دستگاه‌های سنجش چگالی می‌توانند برای تشخیص عسل طبیعی مفید باشند. چگالی عسل طبیعی معمولاً بین 1.36 تا 1.44 گرم بر سانتی‌متر مکعب است. با استفاده از این روش، می‌توان چگالی عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار چگالی عسل طبیعی مقایسه کرد.
آزمایش گلوکز:
آزمایش گلوکز یکی از روش‌های پرکاربرد برای تشخیص عسل طبیعی است. عسل طبیعی شامل گلوکز و فرکتوز است و با استفاده از این روش می‌توان میزان گلوکز در عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار معمول گلوکز در عسل طبیعی مقایسه کرد.
آزمایش پلاریزاسیون: عسل طبیعی دارای خواص پلاریزاسیون است که می‌تواند با استفاده از دستگاه‌های پلاریمتر اندازه‌گیری شود. عسل تقلبی معمولاً این خواص را ندارد.
آزمایش HMF : HMF یا هیدروکسی متیل فورفورال یک ترکیب شیمیایی است که به دلیل شرایط نامناسب نگهداری عسل وارد آن می‌شود. میزان HMF در عسل طبیعی محدود است و میزان آن در عسل تقلبی بیشتر است.
آنالیز سنجش رطوبت: رطوبت عسل طبیعی باید کمتر از ۱۸ درصد باشد. با استفاده از دستگاه‌های سنجش رطوبت می‌توان رطوبت عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار معمول رطوبت در عسل طبیعی مقایسه کرد.
آنالیز تشخیص افزودنی‌ها: برخی از تولیدکنندگان برای افزایش حجم و بهبود قوام و طعم عسل افزودنی‌هایی مانند شکر، گلیسرین و... را به عسل اضافه می‌کنند. با استفاده از روش‌های تشخیص افزودنی‌ها می‌توان این موارد را شناسایی کرد.
نتیجه گیری:
تعیین کیفیت عسل های مختلف، تنها در آزمایشگاه های تخصصی عسل و با انجام آزمون های متعدد امکان پذیر است. البته که طعم و مزه یکی از شاخصه های مهم کیفی عسل به حساب می آید؛ اما اِشراف بر این مهم نیازمند تجربه بالایی در تست عسل های با کیفیت در مناطق مختلف است که معمولا برای مصرف کنندگان ممکن نیست.
با توجه به تقلب هایی که صورت میگیرد _مانند اضافه کردن رنگ های مصنوعی و اسانس عسل_ میزان خطای تشخیص عسل بر اساس ذائقه، برای عموم مردم بسیار بالاست؛ تاحدی که زنبورداران با تجربه نیز گاه دچار اشتباه می شوند.
آزمون های حسی همچون طعم و مزه و حتی رنگ و غلظت اطلاعات ارزشمندی در ارتباط با کیفیت عسل ارائه می کنند اما بررسی و نتیجه گیری براساس آن نیازمند تجربه و مهارت بالایی است که معمولا در دنیا توسط کارشناسان خبره صورت می گیرد. ارزیاب های عسل که تخصص و تجربه بالایی در تست عسل های مختلف ایران دارند می توانند بر این اساس آنالیز حسی، کیفیت عسل را بررسی نمایند اما ارزیابی این شاخص ها قطعا توسط عموم مردم و حتی بیشتر زنبورداران امکان پذیر نیست.
تشخیص قطعی کیفیت عسل تنها در آزمایشگاه تخصصی عسل و با انجام آزمون های متعدد از جمله میزان ساکارز، آمینواسید پرولین، آنزیم دیاستاز، هیروکسی متیل فورفورال و نسبت فروکتوز به گلوکوز و تطابق آن با استاندارد عسل ایران امکان پذیر خواهد بود که به دلیل هزینه های بالا برای مصرف کننده و خریدهای جزئی انجام آن به صرفه نیست.
بنابراین و با توجه به اینکه بسیاری از تقلب های عسل به طور حرفه ای صورت می گیرند و به سختی تشخیص داده می شوند، بهتر است به خرید از زنبورداران حرفه ای و با وجدان و فروشگاه های تخصصی عسل که تنوع بالایی از عسل ها را عرضه می کنند توجه کنید. در این صورت، می توانید از کیفیت و ایمنی محصولات آنها اطمینان حاصل کنید که در این مورد ما تمام تلاش خود را به کار برده ایم تا بستری فراهم کنیم تا بتوانید با اطمینان و آگاهی محصول موردنظر خود را انتخاب و تهیه کنید. به علاوه، در صورت وجود هرگونه مشکل با محصول، شما می توانید با شرکت و یا فروشگاهی که از آنجا خرید خود را انجام داده اید تماس بگیرید و از خدمات پس از فروش آنها استفاده کنید. این در مقایسه با برندهای غیرمعتبر و بدون مجوز، که معمولاً محصولات ارائه شده توسط آنها کیفیت پایین‌تری دارند مزیت قابل توجهی به حساب می آید. با توجه به تلاش بسیاری از تولیدکنندگان برای تقلب در محصولات عسل، خرید از فروشگاه‌های معتبر و با سابقه، به شدت توصیه می‌شود. همچنین، برندهای دارای مجوز رسمی نیز با ارائه محصولات با کیفیت و ایمن، از اهمیت بسیاری برخوردار هستند.
<<عسل خوب رو نمیشه شناخت باید عسل فروش رو خوب بشناسی>>
علاوه بر این، یکی از روش‌های دیگر برای جلوگیری از خرید عسل تقلبی، بررسی برچسب محصول و درخواست برگه آزمایش محصول است. در صورتی که برچسب محصول شامل اطلاعات کاملی از جمله نام و آدرس تولید کننده، نوع عسل، تاریخ تولید و انقضاء باشد، می توانید به راحتی به کیفیت و اصالت محصول پی ببرید. همچنین، برخی برندها از نمادهایی مانند نشان استاندارد ملی ایران استفاده می کنند که به خریدار اطمینان می دهد که محصول با استانداردهای لازم تولید شده است.
در نهایت، با انتخاب درست محصولات عسل و پایبندی به توصیه‌های فوق، می توانید از خرید عسل تقلبی جلوگیری کنید و از خواص بی‌شمار عسل بهره‌مند شوید.
ثبت ایمیل برای اطلاع از جدیدترین اخبار، رویداد ها و تخفیف‌ها!
دانلود اپلیکیشن کندوک
فروشگاه اینترنتی اُکسین، اولین سامانه عرضه محصولات طبیعی دارای گواهی اصالت
اُکسین اولین بازار بزرگ تخصصی عرضه محصولات و فرآورده های زنبورعسل دارای گواهی کیفیت در ایران است که با گرد هم آوردن مشهورترین و معتبرترین برند های فعال در زمینه تولید و فرآوری محصولات زنبورعسل و طراحی سیستم پایش کیفیت محصولات بستر دسترسی مردم به طیف گسترده و متنوعی از محصولات طبیعی زنبورعسل را فراهم آورده است. از طرفی اکسین با استقرار یک نظام کنترل کیفیت دقیق به نمایندگی از مصرف کننده اصالت و کیفیت محصولات زنبورعسل را تعیین و مشخص می نماید.
برای استفاده از مطالب اُکسین، داشتن «هدف غیرتجاری» و ذکر «منبع» کافیست. تمام حقوق اين وب‌سايت نیز برای برای فروشگاه اُکسین محفوظ است. – طراحی با ❤️ توسط ژانوس
روش‌های شیمیایی:
یکی از معروف‌ترین روش‌های شیمیایی برای تشخیص عسل طبیعی، آزمون تعیین مقدار شکر و رطوبت است. عسل طبیعی، شامل قند، گلوکز و فروکتوز است، اما اگر این عناصر با ترکیبات دیگر ترکیب شوند، می‌تواند نشانه‌ی عسل تقلبی باشد.
روش‌های فیزیکی:
یکی از مهمترین روش‌های فیزیکی، تعیین مقاومت الکتریکی عسل است. بر اساس این روش، عسل طبیعی دارای مقاومت الکتریکی کمتری است. همچنین، استفاده از امواج فراصوت نیز به عنوان یکی از روش‌های تشخیص عسل طبیعی مطرح شده است.
روش‌های بیولوژیکی:
از روش‌های بیولوژیکی برای تشخیص عسل طبیعی، می‌توان به آزمون تعیین میزان فعالیت آنزیمی و تعیین میزان اسید گلیکولیک در عسل اشاره کرد.
روش‌های نوری:
یکی از روش‌های مورد استفاده در تشخیص عسل طبیعی، روش‌های نوری هستند. در این روش‌ها، نور مادون قرمز و مرئی به کار می‌رود تا ویژگی‌های عسل مانند رنگ، شفافیت و سایر خصوصیات نوری دیگر را بررسی کند. در این روش‌ها، از دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که برای تولید نور، از یک منبع نوری و یک سنسور استفاده می‌کنند.
روش دیگری که در تشخیص عسل طبیعی به کار می‌رود، روش رفتار سطحی می‌باشد. در این روش، تغییرات در زاویه‌ی تابش، توزیع نور و سایر ویژگی‌هایی که با انعکاس نور از سطوح مربوط به عسل مرتبط هستند، مورد بررسی قرار میگیرد.
علاوه بر روش‌های نوری، روش‌های شیمیایی نیز برای تشخیص عسل طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این روش‌ها، از ترکیبات شیمیایی موجود در عسل استفاده می‌شود تا محصولات مختلفی تشخیص داده شود. برای مثال، تشخیص عسل پلوس بر اساس نسبت فروسفاتاز به آلانین انجام می‌شود.
آنالیز سنجش رنگ:
روش آنالیز سنجش رنگ، یکی از روش‌های موثر برای تشخیص عسل طبیعی است. رنگ عسل طبیعی متغیر است و معمولاً در بازه‌ی قهوه‌ای تا زرد روشن قرار دارد. با استفاده از این روش، می‌توان رنگ عسل را اندازه‌گیری کرد و با رنگ عسل طبیعی مقایسه کرد.
آنالیز سنجش چگالی:
دستگاه‌های سنجش چگالی می‌توانند برای تشخیص عسل طبیعی مفید باشند. چگالی عسل طبیعی معمولاً بین 1.36 تا 1.44 گرم بر سانتی‌متر مکعب است. با استفاده از این روش، می‌توان چگالی عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار چگالی عسل طبیعی مقایسه کرد.
آزمایش گلوکز:
آزمایش گلوکز یکی از روش‌های پرکاربرد برای تشخیص عسل طبیعی است. عسل طبیعی شامل گلوکز و فرکتوز است و با استفاده از این روش می‌توان میزان گلوکز در عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار معمول گلوکز در عسل طبیعی مقایسه کرد.
آزمایش پلاریزاسیون: عسل طبیعی دارای خواص پلاریزاسیون است که می‌تواند با استفاده از دستگاه‌های پلاریمتر اندازه‌گیری شود. عسل تقلبی معمولاً این خواص را ندارد.
آزمایش HMF : HMF یا هیدروکسی متیل فورفورال یک ترکیب شیمیایی است که به دلیل شرایط نامناسب نگهداری عسل وارد آن می‌شود. میزان HMF در عسل طبیعی محدود است و میزان آن در عسل تقلبی بیشتر است.
آنالیز سنجش رطوبت: رطوبت عسل طبیعی باید کمتر از ۱۸ درصد باشد. با استفاده از دستگاه‌های سنجش رطوبت می‌توان رطوبت عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار معمول رطوبت در عسل طبیعی مقایسه کرد.
آنالیز تشخیص افزودنی‌ها: برخی از تولیدکنندگان برای افزایش حجم و بهبود قوام و طعم عسل افزودنی‌هایی مانند شکر، گلیسرین و... را به عسل اضافه می‌کنند. با استفاده از روش‌های تشخیص افزودنی‌ها می‌توان این موارد را شناسایی کرد.
روش‌های شیمیایی:
یکی از معروف‌ترین روش‌های شیمیایی برای تشخیص عسل طبیعی، آزمون تعیین مقدار شکر و رطوبت است. عسل طبیعی، شامل قند، گلوکز و فروکتوز است، اما اگر این عناصر با ترکیبات دیگر ترکیب شوند، می‌تواند نشانه‌ی عسل تقلبی باشد.
روش‌های فیزیکی:
یکی از مهمترین روش‌های فیزیکی، تعیین مقاومت الکتریکی عسل است. بر اساس این روش، عسل طبیعی دارای مقاومت الکتریکی کمتری است. همچنین، استفاده از امواج فراصوت نیز به عنوان یکی از روش‌های تشخیص عسل طبیعی مطرح شده است.
روش‌های بیولوژیکی:
از روش‌های بیولوژیکی برای تشخیص عسل طبیعی، می‌توان به آزمون تعیین میزان فعالیت آنزیمی و تعیین میزان اسید گلیکولیک در عسل اشاره کرد.
روش‌های نوری:
یکی از روش‌های مورد استفاده در تشخیص عسل طبیعی، روش‌های نوری هستند. در این روش‌ها، نور مادون قرمز و مرئی به کار می‌رود تا ویژگی‌های عسل مانند رنگ، شفافیت و سایر خصوصیات نوری دیگر را بررسی کند. در این روش‌ها، از دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که برای تولید نور، از یک منبع نوری و یک سنسور استفاده می‌کنند.
روش دیگری که در تشخیص عسل طبیعی به کار می‌رود، روش رفتار سطحی می‌باشد. در این روش، تغییرات در زاویه‌ی تابش، توزیع نور و سایر ویژگی‌هایی که با انعکاس نور از سطوح مربوط به عسل مرتبط هستند، مورد بررسی قرار میگیرد.
علاوه بر روش‌های نوری، روش‌های شیمیایی نیز برای تشخیص عسل طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این روش‌ها، از ترکیبات شیمیایی موجود در عسل استفاده می‌شود تا محصولات مختلفی تشخیص داده شود. برای مثال، تشخیص عسل پلوس بر اساس نسبت فروسفاتاز به آلانین انجام می‌شود.
آنالیز سنجش رنگ:
روش آنالیز سنجش رنگ، یکی از روش‌های موثر برای تشخیص عسل طبیعی است. رنگ عسل طبیعی متغیر است و معمولاً در بازه‌ی قهوه‌ای تا زرد روشن قرار دارد. با استفاده از این روش، می‌توان رنگ عسل را اندازه‌گیری کرد و با رنگ عسل طبیعی مقایسه کرد.
آنالیز سنجش چگالی:
دستگاه‌های سنجش چگالی می‌توانند برای تشخیص عسل طبیعی مفید باشند. چگالی عسل طبیعی معمولاً بین 1.36 تا 1.44 گرم بر سانتی‌متر مکعب است. با استفاده از این روش، می‌توان چگالی عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار چگالی عسل طبیعی مقایسه کرد.
آزمایش گلوکز:
آزمایش گلوکز یکی از روش‌های پرکاربرد برای تشخیص عسل طبیعی است. عسل طبیعی شامل گلوکز و فرکتوز است و با استفاده از این روش می‌توان میزان گلوکز در عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار معمول گلوکز در عسل طبیعی مقایسه کرد.
آزمایش پلاریزاسیون: عسل طبیعی دارای خواص پلاریزاسیون است که می‌تواند با استفاده از دستگاه‌های پلاریمتر اندازه‌گیری شود. عسل تقلبی معمولاً این خواص را ندارد.
آزمایش HMF : HMF یا هیدروکسی متیل فورفورال یک ترکیب شیمیایی است که به دلیل شرایط نامناسب نگهداری عسل وارد آن می‌شود. میزان HMF در عسل طبیعی محدود است و میزان آن در عسل تقلبی بیشتر است.
آنالیز سنجش رطوبت: رطوبت عسل طبیعی باید کمتر از ۱۸ درصد باشد. با استفاده از دستگاه‌های سنجش رطوبت می‌توان رطوبت عسل را اندازه‌گیری کرد و با مقدار معمول رطوبت در عسل طبیعی مقایسه کرد.
آنالیز تشخیص افزودنی‌ها: برخی از تولیدکنندگان برای افزایش حجم و بهبود قوام و طعم عسل افزودنی‌هایی مانند شکر، گلیسرین و... را به عسل اضافه می‌کنند. با استفاده از روش‌های تشخیص افزودنی‌ها می‌توان این موارد را شناسایی کرد.
